Reyhaneh biziz, biz Arîn’iz!
Şiddet alın yazımdı benim, yıllarca boyun eğdim. Taciz edildim, dayak yedim; her gün adım adım eridim. Yaşadıklarımı kazıdım zihnime, yalnızca “o gün”ü bekledim.
Babam dün “namus”u için öldürdü beni, şimdi “yaşam” için direnen benim. Dün köşe başında öldürülen transtım ben, bugün nefrete karşı ensenizdeyim. Yıllarca içimde taşıdığım “günah”ı haykırmaktayım şimdi: tecavüzle hırpalanmış o küçük beden benim!
Bu bir meydan okumadır erkekliğin “yıkılmaz” kalelerine! Bu bir isyan çığlığıdır, bilinçlerde yükselen… Bu bir direniş çağrısıdır; duyuyor musunuz? Kulak verin!
Bedenlerimize sığmıyordu kimliklerimiz; bugün yeniden doğmaktayız biz! Duvarlar arasında hapsedilmiştik dün; Gezi’de direnenler biziz! Zindanlarda işkencecilere kök söktüren, bizim sarsılmaz irademiz!
Bir tutkuyuz dağların doruklarını mesken eyleyen; namlunun ucunda ölüme koşan biziz! Dün pazarlarda satılan Ezidî kadın bizdik, bugün mevzilerde savaşanlar biz!
Trujillo diktasının katlettiği Mirabel Kardeşler bizdik, Komutan Arîn’in feda ruhunda yükselmekte şimdi direnişimiz!
Reyhaneh bize sesleniyor şimdi: Tecavüzcü bir devlete boyun eğmedim. “Reyhaneh tavizsizliği”yle kendimizi yeniden var etmekteyiz.
Ne ölüm, ne tecavüzdür artık yazgımız! Ölüme kendi yaşamlarımızla meydan okuyanlar biziz. Son sözümüzü henüz söylemedik. Yeniden yazılıyor tarihimiz!
Ve şimdi 20 Kasım’da nefreti yok etmek için büyüyor direnişimiz! 25 Kasım’da artık “Kobanê” olmak için sokaklardayız biz! Gün bizim günümüz, bu “serhıldan” biziz!
Şimdi artık isyan vaktidir, özgürlük hiç olmadığı kadar yakın şimdi…
Reyhaneh biziz artık, biz Arîn’iz…
YENİ DEMOKRAT KADIN
