Tacizciler ayağınızı denk alın, her yerdeyiz!

Taciz biz kadınların yaşam alanlarını daraltan, kısıtlayan, sınırlayan bir baskılama aracı olarak erkliğin ispatı olarak farklı zamanlarda, mekanlarda hep karşımıza çıkıyor.

Geçtiğimiz Çarşamba (10 Haziran) çok yoğun bir günün ardından arkadaşlarla Antakya-Samandağ güzergahında dolmuşa bindik, eve doğru gidiyorduk. Saat 20 suları, artık son dolmuşlar, bizim buralarda akşam 9’dan sonra ilçe ve köylere gidecek dolmuş bulmak biraz zor. Bundan kaynaklı ayakta gitme pahasına da olsa bindik dolmuşa.

Biraz ilerledikten sonra araçtan inenler oldu, boşalan yere oturdu arkadaş. Ben yine ayaktayım, en arka dörtlü dediğimiz koltukta 3 kadın bir erkek oturuyordu. Kadınlardan biri ineceğini söyledi ve indi. Doğal olarak boşalan yere gittim ve oturdum.

Elinizi, gözünüzü… Çekin bedenimizden!

Kadınlar yazının sonrasında neler yazacağımı eminim şu anda büyük bir öfkeyle tahmin ediyorsunuz, yanımda olmak istiyorsunuz… Evet sizinde tahmin ettiğiniz gibi taciz vakası. Yanda oturan tacizcinin kollarını koluma çok yakın hissetim, yayılabildiği kadar yayılmış, ben kendimi çekmeye çalıştıkça o alanını genişletiyordu.

Yine elleri, kolları, bedenleriyle yaşam alanlarımızı daraltıp bizleri kendi sınırları içerisinde yaşamaya mahkum edebileceklerini sanıyorlar. Kolunu çekmesini söyledim, fakat ne kol çekmesi, bağıra çağıra kendini haklı çıkarmaya çalışıyor. İyi hal istiyor…  Son kertede karşısında “indir o elini yoksa kırarım” diyen bir kadın vardı. “Erkeklik gururu” devrede nasıl olurdu da bir kadın ona elini kırarım diyordu.

Daha önce karşılaştığımız birçok taciz karşısında yaşamış olduğumuz tutukluk, acaba soruları bu olay karşısında yaşamadık. Tacizi fiziksel şiddet ile devam ettirmek istedi. Cinsiyetçi küfürlerle elini kaldırdı, kalkan o eli havada tutup diğer elimle yüzüne yumruğu indirdim.

Kadın mücadelesi büyüyor, pratiklerimizden öğreniyoruz!

Yeni Demokrat Kadınlar olarak daha önce bir toplantı arasında karşılaştığımız taciz olayında tacizciyi cezalandırmış ve sonrasında bu pratiği değerlendirirken savunma noktasında yaşadığımız tıkanıklıklardan bahsetmiştik. Bu olayda tıkanıklık yaşamadık, vururken hiç düşünmedim, bu bir öz savunmaydı. Tacizciler her yerdeyse bizde her yerdeydik.

Dakikalar içerisinde yaşanmıştı tüm bunlar, araç içerisindeki herkes çok şaşkındı. Herkes bana bakıyordu, ben çığlık çığlığa “Tacizciler her yerde yaşam alanlarımızı daraltmanıza izin vermeyeceğiz” diyordum. Diğer yandan araç şoförüne “Durdurun arabayı bu tacizci bu arabadan inecek” diyordum. Sonuç olarak tacizci araçtaki diğer yolcular tarafından indirildi. Gözlerini ve ellerini unutmadım tacizcinin, araba hareket ederken elleri havada cinsiyetçi küfürlerine devam ediyordu.

Biz yola devam ettik, yanımda oturan anne-kız diye tahmin ettiğim kadınlar bana “Sakin ol” diyerek su verdiler, önde oturan erkekler “Abla sanırım içmişti” falan diyerek hemcinslerini korumaya almak istediler!

Yol boyunca gündem taciz oldu, yanımızdaki teyze “İyi yaptın kızım, ilk otobüse bindiğiniz zaman orda oturan kıza da aynısını yaptı, ben kıza yer değiştirelim dedim ama kız arabadan indi” dedi. Teyze koruma güdüsüyle genç kadınla yer değiştirirsem tacizi önlerim diye düşünmüştü. Ancak buradaki sonuçta gördüğümüz gibi bir kadın gitti diğeri geldi. Ama tacizci tacizine devam etti.

Bizlerin isyanı büyüdükçe onların yaşam alanları daralacak, bizler tacize sessiz kalmadığımız oranda tacizcilerin korkuları büyüyecek.