Amed’ten Dersim’e…

Sabahın erken saatlerinde Amed YDK olarak Dersim’e doğru gitmek üzere yola çıktık. Hepimizde ayrı ayrı coşku ve heyecan vardı. BDP il binasının önünde otobüsler gelecek olan kadınları bekliyordu. Yaklaşık 500 kadınla beraber Dersim yolculuğumuz başladı.

Mitinge gitmenin heyecanı 7’den 70’e tüm kadınlarda kadınlarda, çocuklarda, gençlerde coşku ve mutluluk yarattı. Otobüslerde yol boyunca marşlar türküler büyük bir sahiplenmeyle söylendi. Zılgıt sesleriyle, zafer işaretleriyle Amedli kadınlar yollarda çalışan işçilere, öğrencilere selam veriyordu. Yaşadıkları büyük coşkuyu her yere yansıtmak istiyorlardı.

Bu coşku karakolların yanından geçtiğimizde daha çok artıyordu. Kadınlar polisin, faşistlerin aşağılayıcı bakışlarına rağmen zafer işaretlerine ve zılgıtlara devam ediyorlardı.

Kadın olmanın sevinci…

Ağıtlar söylendi Sakine için, Leyla için, Fidan için… Şehit düşen yoldaşlar için göz

yaşı sel oldu bir anda. Ama emekçi, direnişçi analar, kadınlar susmadı yol boyunca. Her şeye rağmen o coşkuyu yaşatmaya çalıştılar.

Dersim’e vardıktan sonra tüm kadınlar bugüne kadar haksızlığa uğramış tüm gerçekleriyle alanları doldurdular öfkelerini, renklerini. Kadınlar attıkları sloganlarla, zılgıtlarla, çektikleri halaylarla gösterdiler kendilerini.

Miting alanında hem büyük bir coşku hem büyük bir üzüntü vardı. Kadınlar bu iki duyguyu yaşıyorlardı. Kadın oldukları için çok mutluydu, kadın kimlikleriyle her şeye rağmen var oldukları için çok mutluydular.

“Varız, var olmak istiyoruz!”

Eylem sona erdikten sonra Amed’e geri dönmek için otobüslere yöneldik. Otobüslerde tüm yorgunluğa, uykusuzluğa rağmen hala eylem havası vardı. Sevinç devam ediyordu, kadın olmanın verdiği mutluluk, kadın olarak verilen mücadelenin mutluluğu devam ediyordu.

Biz kadın olarak ezilen tüm kimliklerimizle Amedli ve tüm Kürdistanlı kadınlar olarak alandaydık ve hep alanlardayız.

Varız, var olmak istiyoruz!

Her biji 8 Adar!

Amed’ten Bir YDK’lı