Bu nasıl gurur!?

Sanırım akşam yemeği yerken akşam haberlerine bakmak hiç iyi bir fikir değil. Bu direkt aç kalmanız anlamına bile gelebilir. Yine bu hatayı yaptığım bir akşam (27 Haziran) muhabir “boşanmak isteyen bir kocanın vahşeti”ni yayınlıyordu.

Karaman’da Hakan Narlı isimli katil, kendisinden boşanmak isteyen ve çocuğunu da yanına alarak annesinin evine giden eşini, eşinin annesini, 12 ve 13 yaşındaki kız kardeşlerini ve bir kuzenini katletmişti. Evde yalnızca 2 yaşındaki çocuğunu sağ bırakmıştı. Sonra da polise teslim olan katilin polis aracına bindirildiği o andaki “boyun eğmeyen” o hali adeta kanımı dondurdu.

Nasıl bir gururdu bu?!

Bu adam; gencecik bir kadını katletmenin bu gururunu; 3 sene önce kaçırdığı Şerife’ye yıllarca tecavüz etmesine, ona fiziksel şiddet uygulamasına; bu işkence “evlilik” adı altında sürdüğü için göz yuman toplumdan aldı.

Bu adam; 12 ve 13 yaşındaki 2 çocuğu öldürecek kadar gözünü karartan bu gururu; bu katliamdan yalnızca birkaç gün önce kendilerini tehdit ettiği için Şerife ve annesinin şikayet ettiği ama dikkate alınmadıkları o karakoldan aldı.

Ve bu adam bir katliam gerçekleştirmesine rağmen polise teslim olacak bu gururu; tecavüzcüsünü öldüren Nevin’e müebbet veren ama eşi Remziye’yi sopayla döverek katleden katil Celal Eripek’i serbest bırakan erkek adaletin kendisinden aldı!

Boğazıma dizilen lokmaları yutamıyordum. İçimde bir isyan vardı:

Bir gün, elbet bir gün sizin bu gururunuzu alt edecek, katleden kadınların hesabını soracağız! Erkeğin gururunu, erkeğin güvenlik güçlerini, erkeğin adaletini yerle bir edeceğiz!

Bir gün, mutlaka!

Bir YDK’lı