Yeni Demokrat Kadın Dergisi çıktı!!!

Örgüt ya da örgütlenme dediğimiz, ciddi oranda deforme olmuş, çoğu zaman altı boşalmış bir tarz değildi elbette. Hele bizim dışımızda hiç değildi. Bu yüzden örgütlenirken “kadınları kurtarmak” gibi bir hedefimiz hiç olmadı. Kadın, öncelikle sorununun çözümünde kendini özne olarak görmüyorsa, (ona rağmen-onsuz) sorunlarını çözmeye çalışmak belki de yapılacak en büyük haksızlık, toplumsal cinsiyet duvarına eklenecek bir tuğla olacaktı. Biz ne yardım kuruluşu ne de Sivil Toplum Örgütü’ydük!

Ama hayır, esas neden bu değildi. Dürüst olalım, öncelikle örgütlenmek gerektiğini düşünen (kavrayan bile demiyoruz) bizler, kurtulmuş muyduk ki, halimize bakmadan bir de “kurtarıcı” rolüne girecektik? Yani kelin ilacı olsa kendi başına sürecekti ama, bizim elimizde ilaç olarak gösterebileceğimiz tek şey (örgüt bile değil) “örgütlenmenin zorunluluğu” idi ve bu ilacı ne kadar çok kişi kullanırsa o kadar çoğalacak ve derman olacaktı.

Ve örgüt derken, şekli şemali olmayan, arada bir görüşüp “dertleşen”, böylelikle rahatlayan vs. bir yapıdan bahsetmedik. Tabii ki, “dertleşecektik, çokça da dertleştik/dertleşiyoruz” ancak hiçbir bağlayıcılığı olmayan, merkezinde hepimizin ortak-örgütlü emeğinin olmadığı bir duruma da düşmemek için “kurumsallaşma” tartışmalarımız da en başından itibaren eşlik etti çalışmalarımıza. Sadece tartışmadık, çeşitli yöntemler denedik buna yönelik, başka kadın örgütlenmelerinin deneyimlerinden yararlanmaya çalıştık, bazen el yordamıyla bazen binlerce yıldır orada duran bir gerçeği yeni keşfetmenin heyecanıyla deneye-yanıla ama yılmaya yılmaya adımlarımızı attık. Çünkü, kurumsallaşmış bir örgüt, belki bir özgürlük-kurtuluş değildi ama özgürlüğümüzün de garantisi olmalıydı. Bugün var, yarın yok bir masal değil, gerçekleri istiyoruz biz; çünkü biliyoruz ki, gerçekler hep devrimcidir, biz yeter ki o gerçekleri doğru okuyabilelim ve ona göre yolumuzu-yöntemimizi belirleyebilelim.

Uzun sözün kısası, sisteme karşı mücadele etmek için örgütlenmek, renklerimizi-farklılıklarımızı koruyarak ortak bir algılayış-bakış açısı yakalayabilmek için de bir yayın çıkartmak gerekliydi ve bugün henüz adına dergi dememiş olsak da bunun adımlarını atmış bulunmaktayız.

Sonra toplumun bize dayattığı “kadınlık halleri”mizi tartışacağımız sayfamız olacak? (…) Çoğunlukla demokratik, sosyalist vb. çevrelerde bulunan kadınlar olarak, bu alandaki cinsiyetçiliği, erkeklik hallerini vb. hiç de es geçmeyeceğiz. Kimse kusura bakmasın (ya da baksın ki görsün) kırılan kollarımızın yen içinde kalmasına izin vermeyeceğiz.